سس فله ای اصلی فقط برای چند روز ذخیره می شود، زیرا دستور تهیه آن شامل محصولات فاسد شدنی است. برای افزایش ماندگاری، سازندگان از مواد نگهدارنده استفاده می کنند.
ماندگاری سس مایونزهای برندهای مختلف بین 1 تا 7 ماه است. برخی از تولید کنندگان در مورد طبیعی بودن مواد روی بسته بندی می نویسند، در حالی که در مورد وجود مواد نگهدارنده سکوت می کنند. بدون مواد نگهدارنده، عمر مفید نمی تواند بیش از 1-2 هفته باشد.
سس فله ای صنعتی فقط یک چاشنی طعم دهنده برای غذا است. فایده سس مایونز صرف نظر از برند و تنوع بسیار مشکوک است. ما فقط می توانیم در مورد ایمنی محصول صنعتی صحبت کنیم.
سس فله ای یک امولسیون روغن در آب است و به طور سنتی با لسیتین تخم مرغ (زرده تخم مرغ) تهیه می شود. بعدها، تقریباً به طور کامل با لسیتین سویا و امولسیفایرهای دیگر با HLB 8…18 جایگزین شد.
در روسیه، استانداردهای صنایع غذایی، از جمله استانداردهای مایونز، به طور قابل توجهی آزاد شده است.
GOST 30004.1-93 آزادی بیشتری در انتخاب ترکیب و استفاده از افزودنی های شیمیایی داد. اما تولید کنندگان عجله ای برای پیروی از او ندارند و مشخصات خود را اختراع می کنند.
طبق GOST 30004.1-93 ، تمام “سس مایونزهای آماده” بسته به محتوای چربی آنها به کلاس ها تقسیم می شوند:
پر کالری (کسر جرمی چربی از 55٪؛ آب کمتر از 35٪)
کالری متوسط (کسر جرمی چربی 40-55٪؛ آب 30-50٪)
کم کالری (کسر جرمی چربی تا 40٪، آب بیش از 50٪)
در 1 ژوئیه 2012، GOST R 53590-2009[4] لازم الاجرا شد، که به طور قابل توجهی الزامات کیفیت برای سس فله ای را سخت تر می کند.
بر اساس GOST جدید، تنها محصولی که حداقل 50 درصد چربی و 1 درصد پودر تخم مرغ داشته باشد را می توان سس مایونز نامید. محصولات با محتوای چربی حداقل 15٪ ممکن است به عنوان “سس مایونز” نامیده شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.