دفتر مشق معمولی یا دفتر تمرین است که می تواند به عنوان یک همراه مفید در محل کار، مسافرت و اوقات فراغت همراه باشد. نوت بوک ها در طرح های مختلف، از DIN A8 تا DIN A3، صحافی شده یا منگنه دار، خط دار، چک شده یا کاملا سفید موجود هستند.
اما برای من یک دفترچه بسیار بیشتر از کتابی است که در آن چیزی یادداشت کنم.
در چند هفته گذشته، در یک صفحه در دفترم یادداشت کردم که برای چه مواردی از آن استفاده می‌کنم: دفتر خاطرات سفر، فهرست خرید، فهرست کارها، ظروف بازی، درب شیشه آبجو برای دفع زنبورها، مجموعه ایده‌هایی برای مقالات وبلاگ.
فهرست کارهای اضطراری، مجموعه دستور العمل، صفحه نقاشی، فهرست کتاب‌هایی که می‌خواهم بخوانم و در حین نوشتن این سطور مکانی برای قرار دادن من فنجان چای
بنابراین دفترچه یادداشت من یک جک از همه معاملات و همراه مورد اعتماد من است که به من کمک می کند تا درگیر نشوم و با هرج و مرج روزمره کنار بیایم.
البته می‌توانستم از گوشی هوشمندم هم برای این کار استفاده کنم. من این کار را برای اطلاعات تماس و قرار ملاقات های جدید انجام می دهم.
اما مجبور نیستم و نمی خواهم تمام زندگی ام را دیجیتالی کنم. برای من، یک نوت بوک مخفف آنالوگ، دفترچه راهنما و کاهش سرعت است.
در یک سخنرانی در مورد تصویر AfD از زنان، زنی در کنار من مشغول نوشتن در یک دفترچه مارپیچ است. در سفری با قطار، توریستی از ژاپن را می بینم که در یک دفترچه یادداشت مولسکین، شخصیت ها را خط می زند.
یوهانا واگنر جملات پایانی را نوشت. او در مقاله مهمان خود “مینیمالیسم در ذهن” چنین دفترچه ای را “همدمی که نمی خواهم بدون آن باشم” می نامد و توصیه های زیر را ارائه می دهد که فقط می توانم با آن موافق باشم: “همه چیز را در دفتر یادداشت کنید. به این ترتیب هیچ سردرگمی جدیدی ناشی از تعداد زیادی کاغذ کوچک وجود ندارد، شما چیزی را فراموش نمی کنید و بعداً می توانید از کاری که انجام داده اید لذت ببرید.
حالا تو! آیا شما هم دوست دارید یک دفترچه یادداشت بگیرید؟ یا از قبل یکی با خود دارید؟ چه چیزی در آن می نویسید؟
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.