سال 1879 بود که عصر واقعی روشنایی الکتریکی آغاز شد. در آن سال، توماس آلوار ادیسون لامپ را دوباره اختراع کرد.
او اختراع ساعت ساز آلمانی یوهان هاینریش گوبل را که اولین لامپ با الیاف بامبو را در سال 1854 ساخت، به بلوغ فنی رساند. لامپ با رشته و پایه لامپ حدود 40 ساعت سوخت. ادیسون همچنین یک سیستم کامل از تولید برق، کلیدها و فیوزها را توسعه داد.
در اصل، این باعث شد که لامپ زنون قوی برای همه قابل استفاده باشد.
با این وجود: در حدود سال 1900، چراغ برق یک امر تجملی بود. در تجارت و صنعت در حال ظهور و همچنین در خیابان ها، نور گاز به ویژه روشنایی مصنوعی را فراهم می کرد.
شیمیدان کارل اور فون ولسباخ اصل رشته ای لامپ قوس الکتریکی را به روشنایی گاز منتقل کرد و گوشته را در سال 1885 اختراع کرد. اکنون فقط یک شعله بونسن برای تولید نور لازم بود.
گوشته رشته‌ای با مصرف گاز کمتر، بازده نور بسیار بهتری را امکان‌پذیر می‌کرد – و در ابتدا به طور قابل‌توجهی ارزان‌تر از لامپ‌های رشته‌ای کربنی یا سایر لامپ‌های گازی بود.
کارل اوئر فون ولسباخ همچنین نور الکتریکی را پیشرفته کرد: حدود ده سال پس از رشته کربنی ادیسون، او لامپ رشته ای فلزی را ساخت که در سال 1898 ثبت اختراع کرد. این آغاز دوره جدیدی در نورپردازی بود.
جالب است بدانید: برقی شدن جمهوری فدرال آلمان تا اواخر دهه 1950 ادامه داشت، زیرا تنها در آن زمان تامین برق تقریباً به طور جهانی تضمین شد.
لامپ های رشته ای بهینه، لامپ های هالوژن و فلورسنت جدید.
در دهه های بعد، تمرکز همیشه بر افزایش عمر مفید و کارایی نورانی لامپ ها بود. در سال 1959، جنرال الکتریک اولین لامپ هالوژن تجاری را به ثبت رساند.
به لطف فرآیند چرخه هالوژن، این لامپ با عمر مفید تقریباً دو برابر (حدود 2000 ساعت) بیشتر از یک لامپ معمولی امتیاز گرفت و در حدود 20 لومن بر وات نیز دو برابر کارایی را به دست آورد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.