تاریخچه شکلات هایی مثل شکلات شونیز کیلویی و ایجاد آن از دانه های درخت کاکائو را می توان به مایاهای باستانی و حتی قبل از آن به اولمک های باستانی جنوب مکزیک ردیابی کرد.
کلمه “شکلات” ممکن است تصاویری از آب نبات های شیرین و ترافل های خوش طعم را به ذهن متبادر کند، اما شیرینی های امروزی شباهت چندانی به شکلات های گذشته ندارند: در طول بیشتر تاریخ خود، شکلات یک نوشیدنی تلخ بود، نه یک شیرینی غنی.
طعم مزه اما پس از اینکه شکلات در دادگاه‌های اروپا و خیابان‌های آمریکای استعماری رایج شد، به زودی شکلات به کالایی محبوب جهانی تبدیل شد که امروز است.
شکلات از میوه درختان کاکائو که بومی آمریکای مرکزی و جنوبی است تهیه می شود. میوه ها غلاف نامیده می شوند و هر غلاف حاوی حدود 40 دانه کاکائو است. دانه ها خشک و برشته می شوند تا دانه های کاکائو ایجاد شود.
دقیقاً مشخص نیست که کاکائو چه زمانی روی صحنه آمد یا چه کسی آن را اختراع کرد.
به گفته هیز لاویس، متصدی هنرهای فرهنگی موزه ملی سرخپوستان آمریکایی اسمیتسونیان، گلدان ها و ظروف باستانی اولمک از حدود 1500 سال قبل از میلاد مسیح. با اثری از تئوبرومین، ترکیب محرک موجود در شکلات و چای، کشف شد.
تصور می‌شود که اولمک‌ها از کاکائو برای تولید نوشیدنی تشریفاتی استفاده می‌کردند. با این حال، از آنجایی که آنها تاریخ مکتوب نداشتند، نظرات در مورد استفاده از دانه های کاکائو در معجون های خود یا فقط از خمیر غلاف کاکائو متفاوت است.
اولمک ها بدون شک دانش کاکائویی خود را به مایاهای آمریکای مرکزی منتقل کردند که نه تنها شکلات مصرف می کردند، بلکه به آن احترام می گذاشتند.
تاریخ مکتوب مایاها به استفاده از نوشیدنی های شکلاتی در جشن ها و نهایی کردن معاملات و مراسم مهم اشاره می کند.
علیرغم اهمیت شکلات در فرهنگ مایاها، این شکلات مختص افراد ثروتمند و قدرتمند نبود، اما تقریباً در دسترس همه بود.
در بسیاری از خانواده های مایاها، شکلات را با هر وعده غذایی میل می کردند. شکلات مایا غلیظ و کف آلود بود و اغلب با فلفل چیلی، عسل یا آب ترکیب می شد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.